Zoals ieder jaar het geval is, was ook dit jaar het Schots Weekend in Alden Biesen al een tijdje in mijn agenda aangestreept. Als je dan nog vrijkaarten krijgt is er natuurlijk helemaal geen excuus meer om niet te gaan (merci Paul).
Dit jaar zijn we voor één keertje niet rechtstreeks naar de whiskytent gegaan maar besloten we om eens een kijkje te gaan nemen op de weide waar de Highland Games beslecht werden. Toch wel indrukwekkend wat sommige gasten daar presteren. 105 meter lopen met aan weerszijde een koffer van 80 kg… doe het ze maar na. Ook het paalwerpen, rotsgooien en tonheffen waren erg leuk om eens van dichtbij te bestuderen. Het leukste om zien was echter het touwtrekken… en dat er dit jaar een vrouwenteam meedeed heeft daar niks mee te maken… En dorst en honger dat ne mens krijgt van al dat sport kijken. Gelukkig was er een dranktentje in de buurt en met een pint Guinness was het ergste leed al snel geleden. Ook de maag werd nog snel even bijgevuld met een erg lekkere boterham met speenvarken.
Voor we naar de whiskytent trokken – want daar waren we eigenlijk toch voor gekomen- passeerden we nog snel even over de Schotse markt om een kleinigheidje voor de dames op te pikken. Ne goeie BOB moet ge namelijk goed soigneren.
De whiskywinkel werd net als vorig jaar bemand door Marc Segers van Whiskycorner. Achter de toog was onze eigenste Paul Dubois hard aan het werk om whisky aan de man brengen. Het te proeven assortiment was niet erg groot maar toch zaten er weer een aantal whisky’s tussen waar ik wel nieuwsgierig naar was. De eerste was de Balblair 1997 – OB – 43%. Ik had hier al enkele malen erg goede kritieken over gelezen maar mijn verwachtingen kon deze Balblair niet helemaal inlossen. Zeker geen slechte whisky maar een beetje te vlak. De Glen Elgin van The Ultimate die Ferdi onder mijn neus stak kon mij meer bekoren. Details van deze Glen Elgin heb ik echter niet opgeschreven omdat ik te lui was… De volgende whisky die ik te proeven kreeg kwam uit het glas van Dominique. Ik wist wat er in zijn glas zat maar kon niet geloven dat dit een Clynelish was. Wij zijn opnieuw bij Paul naar de fles gaan kijken om te checken of hij zich niet van fles vergist had, maar neen hoor. Ik heb al wel een paar Clynelishes (of is het Clynelishen?) geproefd maar deze was toch echt a-typisch . Als ik deze blind zou krijgen zou ik zelfs Islay durven roepen, zoveel rook was er in de neus aanwezig. Ook de smaak bleef verbazen en ik was blij dat ook Ferdi hier de woorden Caol Ila mompelde. Een erg verrassende Clynelish mag dit op zijn minst genoemd worden. Van de deze heb ik uiteraard wel wat meer gegevens : Clynelish 1996 – Signatory Vintage – 9Y – 04.09.1996-22.09.2005 – cask 441 – 43% – Refill Sherry Hogshead – 417 bottles.
Geïnspireerd door Bart zijn ‘Drams van de afgelopen weken’ was mijn volgende whisky de Lochside – Connoisseurs Choice – 1991-2006 – 43% – Refill bourbon barrel. Deze was erg lekker met ook weer dat voor Lochside typische tropische fruit. Mijn keuze voor de Lochside masterclass op het Lindores Whiskyfest lijkt steeds meer een zeer goede beslissing te worden.
Afsluiten deed ik met een Higland Park van Secret Treasures. Het feit dat ik geen verdere gegevens van deze heb opgeschreven zegt genoeg, niet slecht maar ook niet de moeite om te onthouden.
Ondertussen was het 18u gepasseerd met als gevolg dat Maasmechelen Village, waar onze BOB’s naar toe waren, zijn deuren al had gesloten. Dus ook voor ons tijd om naar huis te gaan.
Volgend jaar ben ik er zeker weer bij…